-
1 kołować
kołować [kɔwɔvaʨ̑]I. vi1) ( zataczać kręgi) ptak: Kreise ziehen, kreisen2) ( poruszać się po powierzchni) samolot: rollen3) ( błądzić) człowiek: umherirren4) ( nie opuszczać) myśli: im Kopf herumgehen, nicht loslassen
См. также в других словарях:
poruszać się — I – poruszyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonywać sobą jakieś ruchy, zmieniać swoje położenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś poruszyło się w krzakach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poruszać się II {{/stl 13}}{{stl 33}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odbijać się — I – odbić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzając o coś, zmieniać kierunek swego ruchu, ulegać odbiciu od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piłka odbiła się od bramkarza i wpadła do siatki. Głos odbijał się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełzać — ndk I, pełzaćam, pełzaćasz, pełzaćają, pełzaćaj, pełzaćał 1. «o płazach, gadach, owadach itp.: poruszać się, posuwać się, zwykle powoli, po jakiejś powierzchni ruchem całego ciała nie mającego nóg; posuwać się naprzód na krótkich nogach; czołgać… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego